«Εκείνος κι Εκείνος», το θρυλικό έργο του Κώστα Μουρσελά, πενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, συνεχίζει να μιλά με τον πιο απλό και ταυτόχρονα πιο βαθύ τρόπο για την ελευθερία, τη φιλία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο Σόλων και ο Λουκάς, δύο αντιήρωες, περιπλανώμενοι μποέμ και “φιλόσοφοι της καθημερινότητας”, αναζητούν το νόημα της ζωής με τρόπο που άλλοτε συγκινεί κι άλλοτε προκαλεί χαμόγελο — πάντα, όμως, με ειλικρίνεια. Ο Σόλων μορφωμένος, έξυπνος, απόφοιτος νομικής, κάποτε δικηγόρος. Ο Λουκάς, απλός άνθρωπος, ίσως λίγο αθώα αφελής, κάποτε ρολογάς. Δυο άνθρωποι που απαρνιούνται τα πάντα, δεν έχουν τίποτα στην κατοχή τους, μα όμως επιβιώνουν ευτυχισμένοι, μακριά απ’ όσα τους προκαλούσαν ασφυξία.
Στη φετινή παράσταση στο Θέατρο Αργώ, ο Αλέξανδρος Ρήγας επιλέγει μια σκηνοθετική προσέγγιση χαμηλών τόνων, με εξαιρετικές μουσικές επιλογές, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα νοσταλγίας, συγκίνησης και στοχασμού. Προσθέτοντας στο κείμενο κάποιες νύξεις στη σημερινή εποχή — από την τεχνητή νοημοσύνη, τον “προσωπικό αριθμό”, το instagram, τον κόσμο των social media, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ — ο σκηνοθέτης επιχειρεί έναν διάλογο ανάμεσα στο τότε και το τώρα, κρατώντας όμως τον πυρήνα του έργου αναλλοίωτο: την ανάγκη του ανθρώπου να παραμείνει ελεύθερος, μακριά από το “αυγό”, από το σύστημα που τον καταδιώκει.
Το βάρος της παράστασης πέφτει — δικαίως — στους δύο πρωταγωνιστές. Ο υπέροχος Γιώργος Κωνσταντίνου επιστρέφει σε έναν ρόλο και αφήνει το στίγμα του, ερμηνεύοντας τον Λουκά με χιούμορ, τρυφερότητα και τη γνωστή του θεατρική γενναιοδωρία.
Δίπλα του, ο Λεωνίδας Κακούρης δίνει στον Σόλωνα πνευματική δύναμη και στοχασμό, με ερμηνεία ακριβείας και μέτρου. Μαζί συνθέτουν ένα δίδυμο που κινείται ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το ποιητικό, προσφέροντας στιγμές αληθινής θεατρικής συγκίνησης.
“Τελικά Σόλων ξέρεις που κατέληξα; Η εργασία κουράζει, σε εξαντλεί, σε αποδυναμώνει… Η ανθρώπινη φύση δεν είναι να δουλεύει. Ο φυσιολογικός άνθρωπος πρέπει να αρνείται την εργασία. Ο άνθρωπος για να είναι ευτυχής πρέπει να κάνει άλλα πράγματα. Να δημιουργεί, να στοχάζεται, να ονειρεύεται, να κολυμπάει στην θάλασσα, να χορεύει στην βροχή, να χαμογελάει, να μετράει τα αστέρια, να ερωτεύεται, να αγαπάει…” – Λουκάς
Ο Δημήτρης Σταρόβας και η Σοφία Μανωλάκου συμπληρώνουν τη διανομή, προσθέτοντας πινελιές χιούμορ και ενέργειας σε μια παράσταση που, αν και σε σημεία χαμηλώνει τους ρυθμούς, κρατά ζωντανό το πνεύμα του Μουρσελά: την αγάπη για τον άνθρωπο, τη ματαιότητα του συστήματος που σε κρατά αιχμάλωτο και την πίστη στη δύναμη της ελευθερίας.
Η παράσταση «Εκείνος κι Εκείνος» στο θέατρο Αργώ δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει· απλώς επιλέγει να αφηγηθεί. Μέσα από αυτή τη λιτότητα, μας θυμίζει πως κάποιες ιστορίες δεν χρειάζονται τίποτα περισσότερο από δύο ανθρώπους, ένα παγκάκι και τον ουρανό από πάνω τους.
Στο τέλος, φεύγοντας από την παράσταση, έμεινε μέσα μας η μορφή του Γιώργου Κωνσταντίνου. Ενενήντα ενός ετών, κι όμως παρών στη σκηνή με το ίδιο πάθος, την ίδια λάμψη στο βλέμμα και την ταπεινότητα που κατέχουν μόνο οι αληθινοί καλλιτέχνες. Να τον βλέπεις να στέκεται εκεί, να κινείται, να μιλά — είναι κάτι πολύ περισσότερο από θέατρο. Είναι μάθημα ζωής. Μια υπενθύμιση πως η τέχνη μπορεί να κρατά τον άνθρωπο όρθιο, φωτεινό και ζωντανό. Η υπόκλιση και το ευχαριστώ του στο τέλος, τόνισε ότι κάποιες παρουσίες, όσο κι αν περνούν τα χρόνια, δεν παύουν να συγκινούν βαθιά.
Απόσπασμα του θεατρικού κειμένου
ΣΟΛΩΝ: Ξέρεις τι λέει; Η ανθρώπινη ζωή παρατείνεται.
ΛΟΥΚΑΣ: Κι εμείς, Σόλων; Παρατεινόμεθα κι εμείς;
ΣΟΛΩΝ: Αν θεωρηθούμε ότι ανήκουμε στο ανθρώπινο γένος… Κι εμείς…
ΛΟΥΚΑΣ: Δηλαδή;
ΣΟΛΩΝ: Κοίτα. Οι άνθρωποι μέχρι τώρα πέθαιναν κάπου στα εβδομήντα, βία ογδόντα. Τώρα θα πεθαίνουν κάπου στα εκατό.
ΛΟΥΚΑΣ: Μη μου κόβεις τη χολή, Σόλων. Ακόμα άλλα πενήντα χρόνια ζωής; Εγώ, Σόλων, κάνω υπομονή το πολύ άλλα δέκα χρόνια… το πολύ. Αλλά πενήντα; Ποτέ. Δεν αντέχω. Παραιτούμαι.
ΣΟΛΩΝ: Από τι παραιτείσαι;
ΛΟΥΚΑΣ: Όχι, δεν παραιτούμαι, διαμαρτύρομαι. Με ποιο δικαίωμα μου παρατείνουν τη ζωή; Με ρώτησαν αν θέλω;
ΣΟΛΩΝ: Θες δε θες, αυτοί θα την παρατείνουν. Γεγονός… Αλλά κοίτα. Αν όντως έχουμε ακόμα πενήντα χρόνια ζωής, τότε έχουμε και τεράστια περιθώρια.
ΛΟΥΚΑΣ: Για ποιο πράγμα περιθώρια;
ΣΟΛΩΝ: Σε πενήντα χρόνια μπορούμε να γίνουμε ό,τι θέλουμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Δεν μπορούμε να γίνουμε ό,τι θέλουμε.
ΣΟΛΩΝ: Μπορούμε, Λουκά, μωρό μου. Μπορούμε… Αρκεί να μπούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Που;
ΣΟΛΩΝ: Στο σύστημα, δεν ξέρω, αλλά κάπου πρέπει να μπούμε. Χαρά και εργασία, ωράριο, αλλά κάπου να μπούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Που;
ΣΟΛΩΝ: Στο σύστημα, στο είπα.
ΛΟΥΚΑΣ: Τι είναι αυτό, ουζάδικο;
ΣΟΛΩΝ: Το σύστημα; Όχι. Αυγό.
ΛΟΥΚΑΣ: Αβγό ή αυγό;
ΣΟΛΩΝ: Αυγό. Μην γίνεσαι χυδαίος.
ΛΟΥΚΑΣ: Αυγό;
ΣΟΛΩΝ: Αυγό, ναι, αυγό, με ζάλισες… Όταν μπεις εκεί μέσα… πάει, τα ‘χεις όλα.
ΛΟΥΚΑΣ: Καλά. Και θα μας χωράει;
ΣΟΛΩΝ: Μέχρι να μπεις είναι το ζόρι. Μετά δεν το καταλαβαίνεις καν ότι είσαι μέσα.
ΛΟΥΚΑΣ: Κατάλαβα…. Θα χωράμε και οι δύο στο αυγό, Σόλων;
ΣΟΛΩΝ: Οι δυο; Όχι, ο καθένας θα έχει το δικό του… Και πάψε να σκέφτεσαι σαν υπανάπτυκτος.
ΛΟΥΚΑΣ: Μόνος δηλαδή; Μόνος… Όχι, Σόλων, όχι μόνος, δε γίνεται αυτό, Σόλων, δεν αντέχεται η ζωή μόνος, σε παρακαλώ, Σόλων, όχι.
ΣΟΛΩΝ: Θες να μην μπούμε; Αυτό προτείνεις;
ΛΟΥΚΑΣ: Να μην μπούμε.
ΣΟΛΩΝ: Να μείνουμε έξω;
ΛΟΥΚΑΣ: Έξω.
ΣΟΛΩΝ: Καλά, έξω… Όσο ελπίζουμε, όσο αντέχουμε, όσο μπορούμε… Έξω…
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ηθοποιοί: Γιώργος Κωνσταντίνου, Λεωνίδας Κακούρης, Δημήτρης Σταρόβας, Σοφία
Μανωλάκου.
Κείμενο: Κώστας Μουρσελάς
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας
Σκηνικά – Κοστούμια: Αντώνης Χαλκιάς
Φωτισμοί: Θοδωρής Γκόγκος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δανάη Σταματοπούλου
Βοηθός Σκηνογράφου – Ενδυματολόγου: Ελεονόρα Καραβανή
Οργάνωση Παραγωγής: Θοδωρής Γκόγκος
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Πλασκοβίτης
Παραγωγή: Non Grata Productions
Παραστάσεις
Πέμπτη 20:00, Παρασκευή 21:00, Σάββατο 18:00 & 21:00, Κυριακή 19:00
Πρεμιέρα: Τετάρτη 29 Οκτωβρίου στις 20:00
Διάρκεια Παράστασης
90 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων
18-22€
Προπώληση
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/ekeinos-ekeinos/?evId=809896
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
