Tις πρώτες μέρες του έτους βρέθηκα δίπλα της..Από μικρή, υπήρχαν στιγμές που αισθανόμουν την ανάγκη
είτε σε χαρά, είτε σε λύπη..
..κάπως έτσι.. και ξεκινά η ζωή....μικρές πατημασιές στην άμμο..
Συνυφασμένες οι σκέψεις με την θάλασσα..
..είτε ήρεμες, είτε θυμωμένες..
Να μου υπενθυμίζει πως δεν είμαστε τίποτα παραπάνω,από μικροί κόκκοι άμμου στην απεραντοσύνη του σύμπαντος..
..Έχεις ποτέ αισθανθεί σαν μικρός κόκκος..που στιγμιαία θα χαθείς..
..θα απομακρυνθείς..
..θα παρασυρθείς..
..Έχεις αισθανθεί μπερδεμένος σαν δίκτυ, πουαφέθηκε σε κάποια αμμουδιά..
..ναυαγισμένος στην στεριά..
..με άλλο τρόπο ζωής, τρόπο σκέψης,συνήθειες, επιθυμίες..
..να εστιάζεις σε ότι οι πολλοί
περιφρονούν, αδιαφορούν..
……Το κύμα ξέβρασε ένα μικρό μπουκάλι στην αμμουδιά,
ανοίγοντας το…
“Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια.
Yπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και
απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους.
Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη.
Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας.
Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και
της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν
εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων.
Σκοπός της ζωής μας είναι το
σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.”*
Yπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και
απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους.
Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη.
Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας.
Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και
της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν
εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων.
Σκοπός της ζωής μας είναι το
σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.”*
*(από την Yψικάμινο, Ανδρέας Εμπειρίκος, Άγρα 1980)
Ρίχνω το μπουκαλάκι ξανά στην θάλασσα..
το ταξίδι γενικώς
δε σταματά ποτέ…
δε σταματά ποτέ…
