6+1 στιγμές του φθινοπώρου στην Αθήνα που ξεχώρισα, από εκθέσεις μέχρι και παραστάσεις
Μια Κυριακή στη φθινοπωρινή θάλασσα
Μια Κυριακή του Νοεμβρίου στη θάλασσα – κάτι τόσο απλό μα ακριβοθώρητο σήμερα – από τις πιο ξεχωριστές στιγμές του προηγούμενου μήνα. Μια ώρα με κλειστό το κινητό, απλά στάθηκα στο ηλιοβασίλεμα, ακούγοντας μονάχα τους ήχους της θάλασσας, χαζεύοντας τον ορίζοντα, ξεκουράζοντας το μυαλό. Διαβάζοντας ήρεμα για λίγο. Μακάρι να μπορούσα καθημερινά να χάριζα αυτή τη ψυχοθεραπεία στον εαυτό μου.
“Αthens Dies In Dreams At Sunrise”. Παλιό Λατομείο, Λόφος Φιλοπάππου
Μετά από μια γεμάτη Δευτέρα με πολλή δουλειά, πριν επιστρέψω στο σπίτι, έκανα ένα περίπατο έως το Παλιό Λατομείο στο Λόφο Φιλοπάππου. Αφορμή ήταν το έργο Athens Dies In Dreams At Sunrise του Αλέξανδρου Τζάννη. Στιγμή όταν ο ήλιος έδυε.
Η ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι η καλύτερη στιγμή να περπατήσεις στο λόφο, να σταθείς να δεις τα χρώματα του ουρανού και τον ανοικτό ορίζοντα. Μα τι ωραία να ανθίζει από τέχνη ο δημόσιος χώρος της Αθήνας. Οι εκθέσεις του ΝΕΟΝ συμβάλλουν καθοριστικά σε αυτό. Η τέχνη ζωντανεύει στο φυσικό τοπίο της πόλης και αγκαλιάζει το περιβάλλον, αλλάζει προσωρινά και αυτό, σε καλεί να το επεξεργαστείς με άλλη ματιά.
25 Νοεμβρίου – 21 Δεκεμβρίου 2025
Παλιό Λατομείο, Λόφος Φιλοπάππου
Ο χώρος είναι ελεύθερα προσβάσιμος καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
“You Are Invited” – Juergen Teller στο Onassis Ready
Το Onassis Ready, ένα παλιό εργοστάσιο πλαστικών μεταμορφώθηκε σε πολιτιστικό κόμβο, εκτεινόμενο σε 3.760 τμ. Βρέθηκα εκεί στην πρώτη μέρα λειτουργίας, στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας του Juergen Teller.
Πολλές ζωές σε μια, ο τύπος έχει τραβήξει θρυλικές φυσιογνωμίες από τον Iggy Pop, την Kate Moss, τον Πάπα Φραγκίσκο έως τη φωτογράφιση του Άουσβιτς με αφορμή την 80ή επέτειο από την απελευθέρωσή του. Μέσα από τις φωτογραφίες, θα δεις βλέμματα, σύμβολα, φύση, ζώα, μηνύματα, ειρωνεία – αξίζει να σταθείς σε κάθε μία.
Έχει δημοσιευθεί αφιερωμένη ανάρτηση για την έκθεση -παραβρέθηκα στη συνέντευξη τύπου, μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ με λεπτομέρειες.
Έως 30.12.2025
Bugonia, του Γιώργου Λάνθιμου
Απόγευμα Κυριακής, φτάνοντας στον κινηματογράφο, είδαμε αρκετό κόσμο να περιμένει υπομονετικά στην ουρά και να προβληματίζεται αν θα βρει εισιτήριο ή μείνει εκτός αίθουσας. Αν μη τι άλλο, αισιόδοξη εικόνα στις δύσκολες μέρες που περνάνε οι κινηματογράφοι. Η ταινία μου άρεσε πολύ. Το τέλος με άφησε άφωνη. Συνωμοσιολογίες, εξωγήινοι, πλύση εγκεφάλου, η εποχή μας.
«Οιδίποδας» του Robert Icke στη Στέγη
Ξανά στιγμή από μια Κυριακή μεσημέρι -τι παράξενο να βλέπεις θέατρο στις 2 το μεσημέρι και βολικό και ωραίο! Μια από τις καλύτερες παραστάσεις που είδα ήταν ο Οιδίποδας στη Στέγη με τους εξαιρετικούς Νίκο Κουρή και Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται ηθοποιοί! Δεν υπάρχουν λόγια για τις ερμηνείες!
ΕΜΣΤ για την έκθεση “Why Look at Animals?”
Διαβάζοντας “Tα μάτια της Μόνα”, εκδόσεις Πατάκη
Καλησπέρα αγαπητή μου φίλη. Θέλεις να σου βάλω ένα ερώτημα. Σαν θέλεις να ζήσεις και να χαρείς τέτοιες στιγμές αλλά δεν έχεις κάποιον που να μοιράζεται μαζί σου αυτό το αίσθημα, τι κάνεις; Μαραζώνεις; Το χάνεις;
Δύσκολο αλλά να ξέρεις συμβαίνει κατά κόρον.
Αγαπητέ Γιάννη, έχεις δίκιο ότι και αυτό μπορεί να συμβαίνει. Εκεί θα πρότεινα να πας ακόμα και μόνος. Μέχρι να βρεθεί η παρέα. Μια βόλτα στη θαλασσα, το χαζεμα του ηλιοβασιλέματος, μια ανάσα, μια επίσκεψη σε ένα μουσείο, ένας περίπατος στο λόφο του Φιλοπάππου, το διάβασμα ενός βιβλίου, όλα αυτά δε θέλουν απαραίτητα παρέα. Ακόμη και ο κινηματογράφος η και το θέατρο. Μη στερείς τις ωραίες στιγμές λογω την έλλειψη παρέας. Γίνε η καλύτερη παρέα του εαυτού σου. Όσο παράξενο ή τολμηρό κ αν σου ακούγεται. Όποιος δεν ακολουθεί αυτός χάνει, οπότε ζήσε. Επίσης αν πας μπορεί να περάσεις τόσο ωραία που να μη θυμάσαι καν αν πήγες μόνος σε μια έκθεση στο σινεμα, η με κάποιον άλλο. Το κάνουν πολλοί, αυτό.
Υγ χαίρομαι που σε “βλέπω” εδώ, δεν ήξερα ότι περνούσες. 🙂